Çocuğun gelişiminde anne ve babanın rolü birbirinden farklıdır. Çocuk annesinden merhameti, sevgiyi öğrenirken babasından kuralları, sosyalleşmeyi ve daha birçok şeyi öğrenir. Bir çocuğun annenin ilgisine şefkatine ihtiyacı olduğu kadar babanın ilgi ve şefkatine de ihtiyacı vardır. Çocukların üzerinde anneler babaların, babalar da annelerin rolünü taşıyamazlar. Ne yazık ki annelerin yanında babaların rolü azımsanıyor. Oysaki anne ile baba çocuğun gelişiminde birlik olursa daha güçlü ve etkili olurlar. Unutulmamalıdır ki annelik ve babalık ayrı düşünülemeyen iki kavramlardır.
Babalık rolü günümüzde eskisinden çok daha farklıdır. Eskiden baba deyince akla otorite, sert disiplin, katı kurallar gelirken günümüzde baba kavramı çocuklarına vakit ayıran, onların bakımına katılan, oyunlar oynayan, çocuğuyla yeri geldiğinde arkadaşlık kurabilen bir ebeveyn anlamına gelerek, baba kavramı daha yumuşamıştır. Şimdilerde aile bir yapboz gibi düşünülürse baba da yapbozun ayrılmaz bir parçasıdır. Nasıl ki anne çocuğun gelişimi üzerinde olmazsa olmaz bir yapıdaysa keza babanın da çocuğun gelişimi üzerindeki direkt etkisi tartışılmaz bir gerçektir.
Çocuğun birincil bakımının annede olmasından dolayı babalar kendisini ikinci planda hissedebilir. Bu özellikle bebeklik döneminde çoğu aile de yaşanan bir durumdur. Baba, bebek bakımı konusunda kendisini yetersiz hissederek bir adım geride kalmayı ve sürecin dışına çıkmayı tercih eder. Bu tarz baba davranışına sıkça rastlarız. Oldukça yanlış bir tutumdur. Bilinmelidir ki yeni doğan bir bebek bile babasının sevgisi ve ilgisine muhtaçtır. Doğumdan hemen sonra tıpkı anne-bebek gibi baba-bebek arasında kurulacak olan ilişki son derece önemlidir.
Baba ile çocuğun arasındaki iletişim sağlıklı olursa çocuğun gelişimi de sağlıklı olur. Baba cezalandırıcı, sert bir tutuma girerse çocuktan düzgün kimlik gelişimi beklenemez. İleriki yaşamında kendini yönetemeyen, sosyal alanda sürekli fedakârlık yapan, öfkeli ve saldırganca davranma, alkol uyuşturucu kullanma gibi riskli davranışlara yönelebilir. Baba sevgi dolu, sabırlı ve destekleyici olursa çocukta ileriki yaşamında akademik alanda başarılı, özgüven sahibi, sosyal hayatta uyumlu, cinsel kimliği gelişmiş, duygularını kontrol edebilen pozitif bir birey olur. Yani baba faktörü çocuğun hayatında belirleyici bir simgedir.
Özetle çocuğunuzla etkili bir bağ kurmak için çocuğunuzun büyümesini beklemek yerine doğduğu andan itibaren onunla ilişki kurmaya başlamalısınız. Çocuğunuza sevdiğinizi hissettirmeli bununla birlikte sevdiğinizi ona sık sık dile getirmelisiniz. Çocuğunuza zaman ayırmalı, bakımına katılmalı, onunla oyunlar kurmalısınız. Olumlu davranışlarını desteklemeli, her koşulda arkasında olacağınızı hissettirmelisiniz. Çocuğunuzun sağlıklı beden ve ruh sağlığına sahip olabilmesi için her iki ebeveyninde yerine getirmesi gereken farklı görevleri vardır. Bu sebeple anne ve baba olarak herkes kendi görevini üstlenmeli, bir baba olarak sorumluluğun çoğunu anneye bırakmamalısınız. Çocuğun bakımı ve gelişiminde birlikte görev almalısınız.
Kaynaklar
Yazar: Feyza Nur Yaşar
