Her birey gibi, çocukların da istekleri olabilir. Bu istekleri olmadığında ise üzülürler. Ama çocuk üzülmesin diye her istediğini yapmak mı gerekiyor? Tabii ki de hayır.
Çocuklara ilk yaşlarından itibaren öğretilmesi gereken bir konu vardır. Bu da her istediklerinin olamayacağıdır. Bu durumu çocuğa, bizim de zaman zaman isteklerimizin olduğunu ve bunların bazen gerçekleşmediğini anlatmalıyız. Çocuk gördüğü her şeyi istememelidir. Eğer gördüğü her şeyi istiyorsa bunun önüne geçilmelidir.
Mesela bir alışveriş merkezindesiniz. Çocuğunuz oyuncak reyonuna girip oyuncaklar için ağlamaya başlıyor. Bu durumda öncelikle sakinliğinizi korumalısınız. Eğer çocuğunuza zaten bir oyuncak alacaksanız, çocuğa iki seçenek sunun ve birini seçmesini bekleyin. Çocuk böyle bir durumda kararını kendi verdiği ve kendi isteği oyuncağın alındığına mutlu olacaktır. Fakat sizin o gün çocuğunuza oyuncak alacak paranız yoksa, çocuğa kızmadan, sakin bir dille şu an paranızı ancak önemli şeyler için harcayabileceğinizi, eğer oyuncak alırsanız paranızın biteceğini dile getirmelisiniz.
Çocuğa sakin adımlar attıkça çocuk da size sakin yanıtlar verecektir. Ama siz ısrarla oyuncak almayacağını söyleyip inatlaşırsanız, çocuk sizden daha da inat olacaktır. Unutmayın ki, sizler çocuğa nasıl bir yaklaşımla adım atarsanız, çocuk da size aynı şekilde yaklaşacaktır.
Çocuklar bazı durumları bizler kadar çabuk kavrayamayabilir. Yaşamının ilk 3 yılında çocukta ben merkezcilik görülür ve sadece kendi çıkarlarını düşünür. Böyle zamanlarda çocuğunuzun henüz empati kavramını geliştiremediğini düşünün ve içinde bulunduğunuz durumu çocuğa uygun bir dille anlatın.
Çocuk, ona mantıklı gelen şeyleri kabul eder. Bunun için ona, yaşında uygun mantıklı çözümler sunun.
Çocuklarınız sizin.
Kaynak
http://centralhospital.com/
Yazar: Mısra Kara
