Öfke, insanların bir olay karşısında duydukları kızgınlık ve bunu dışarı yansıtma halidir. Aşırı olmadığı taktirde bu durum normal olarak kabul edilir.
Çocukların öfkeli oldukları gözlemlendiğinde öncelikle bunun hangi durumda ortaya çıktığına bakılmalıdır. Çocuğa o an kendini ifade etmesi için fırsat verilmelidir. Neden öfkelendiğini sormalı ve onu dinlemeliyiz. Konuşması bittikten sonra onu anladığımızı belirten sözler kullanmalıyız. ‘Evet şu an öfkelisin seni anlıyorum’ gibi sözler, onu anladığımızı ve yanında olduğumuzu hissetmesini sağlayacaktır. Daha sonra birlikte çözüm yolları bulabilirsiniz.
Çocukların stresli durumlardan uzak tutulması sağlanmalıdır. Çünkü bu gibi durumları çocuk taklit edebilir. Bir kişi, çocuğun yanında sürekli kızıp bağırıyorsa, çocuk da bunu başka kişilere veya oyuncaklarına yansıtabilir.
Bu gibi durumlarda çocuğu kendi haline bırakmalıyız. Çocukla inatlaşmamalıyız. İnat, çocuğun bir konuyu daha çok diretmesine neden olur. Çocuğa ceza vermemeliyiz. Ceza, çocuğun kendini daha kötü hissetmesini sağlar. Ayrıca cezalar, çocuklarla ebeveynlerinin arasını açar.
Çocuğun öfkesi genellikle hemen söner. Öfkelendiği anlarda dikkatini başka yöne çekin, çocukla zıtlaşmayın. Bu öfke boyutu normali aşıyorsa ve artık canlı-cansız varlıklara zarar vermeye başlıyorsa bir uzmandan yardım alınabilir.
Kaynak
Yazar: Mısra Kara
